Interview cursisten 

Vanderlande is voor STE Languages een vertrouwde opdrachtgever. Vele werknemers van Vanderlande hebben hun taalvaardigheden verbeterd door een traject bij STE Languages. Vaak is dat incompany, maar dit keer vond de training juist plaats bij STE Languages aan de Aalsterweg. Daar is bewust voor gekozen, want er moest veel gebeuren in weinig tijd. Focus was dus nodig, aldus cursisten Ferdi Duits, Wouter Joosten en Wim Hes. Speciaal voor deze nieuwsbrief vertellen Ferdi en Wouter over hun ervaringen.

Wat was de aanleiding voor deze maatwerktraining?
Ferdi: Namens Vanderlande geven we wereldwijd trainingen aan onderhoudspersoneel. Voor alle Vanderlande-systemen geven we uitleg over het onderhoud en de besturing. Deze trainingen zijn hoofdzakelijk in het Engels, maar ook steeds vaker in het Duits. Dat is een uitdaging.’
Wouter: ‘We verzorgen technische trainingen met allerlei vaktermen. We moeten niet alleen presenteren, maar ook vragen beantwoorden. De training was erop gericht om daarbij te helpen.’

Een taaltraining van STE Languages bevat doorgaans minstens dertig lesuren. Nu was het traject slechts zestien lesuren, verdeeld over vier dagen. Waarom is voor die opzet gekozen?
Ferdi: ‘Onze trainers zijn vaak op locatie aanwezig en dat kan overal ter wereld zijn. Het is daarom best lastig om iedereen op hetzelfde moment bij elkaar te krijgen.’
Wouter: ‘Qua planning was het inderdaad lastig, maar gelukkig hebben we toch vier dagen gevonden waarop we samen aan de training konden deelnemen.’

In hoeverre waren jullie al taalvaardig in het Duits?
Ferdi: ‘Na de MTS heb ik Duits gehad, maar daarna niets meer mee gedaan.’
Wouter: ‘Voor mij geldt hetzelfde. Ik heb een paar jaar Duits gehad op de middelbare school, meer niet. Dat maakte het extra uitdagend.’

De lat lag dus hoog en het was een relatief kort traject. Wat waren jullie verwachtingen bij aanvang?
Ferdi: ‘Ik dacht vooraf: het wordt een enorme klus en dat bleek ook wel. Sommige dingen landen heel snel, andere wat langzamer. En als je dan denkt het te begrijpen komt onze docente Eva met een uitzondering. We zijn er nog lang niet uit, maar we hebben wel praktische handvatten gekregen om verder te komen.’
Wouter: ‘Mijn ervaring is vergelijkbaar. Ik dacht wel dat het een proces van vallen en opstaan zou zijn en dat was ook zo. Gelukkig vind ik het niet erg om fouten te maken, daar leer je van. Aanvankelijk hoopte ik dat we meer op spreken dan op grammatica zouden focussen, maar ik heb geleerd dat je grammatica toch écht nodig hebt.’

Hoe hebben jullie de taalcoaching inhoudelijk ervaren?
Ferdi: ‘De voorbereiding was goed, er is duidelijk aandacht aan besteed. Eva heeft haar best gedaan om het voor ons interessant te maken. Bij de technische terminologie liepen we tegen wat zaken aan. Het was af en toe zoeken naar de juiste benamingen. De Engelse termen kennen we wel, maar dat vertalen naar technisch Duits is best lastig. Ook dan heb je dus kennis van grammatica nodig.’
Wouter: ‘Inderdaad. Je gebruikt de woorden die je kent. Soms denk je dat een bepaalde vertaling heel logisch is, maar slaat het eigenlijk nergens op.’
Ferdi: ‘Dat geldt zeker ook voor spraak. Dan denk je het goed uit te spreken, maar dat blijkt dan toch lastig te zijn. Een trema kan een enorm verschil maken. Dat was voor mij een eyeopener.’

Hoe kijken jullie terug op het hele traject?
Ferdi: ‘Het was heel prettig. Mouwen opstropen en gas erop, maar ook voldoende tijd om af en toe stil te staan. Met huiswerk erbij is het wel heftig, zeker in combinatie met de dagelijkse gang van zaken. Eenzelfde traject in het Engels gaat een stuk makkelijker, want dan stap je op een hoger taalniveau in. Met de kennis van nu had ik liever 1-2 dagen extra gehad, dan ‘landt’ het allemaal wat beter. Dat nemen we als leerpunt mee. Voor nu hebben we het maximale eruit gehaald binnen de mogelijkheden.’
Wouter: ‘Ik heb een voldaan gevoel omdat ik de basiskennis begin te begrijpen. Ik kan nu ook met meer zelfvertrouwen voor een groep gaan staan, maar inderdaad: het was fijn geweest als de training net wat langer had geduurd. We hebben nu wel een goed vertrekpunt, verder is het aan onszelf.’

Hoe gaan jullie daarmee aan de slag? Gaan jullie je verder ontwikkelen in het Duits?
Ferdi: ‘Voor deze training had ik vanuit mijn werk een paar trainingsweken in Duitsland. Daar waren verschillende nationaliteiten en de voertaal was Engels. Toen de Engelstalige mensen er niet waren, heb ik gevraagd of het ook in het Duits kan. Als je het hoort, leer je ervan. Zo zal ik dat blijven doen: waar mogelijk gewoon communiceren in het Duits.’
Wouter: ‘Dat is ook mijn insteek. Vanderlande heeft een kantoor in Duitsland. Als ik daar ben ga ik Duits praten, en dat geldt natuurlijk ook voor de presentaties. Laatst heb ik al een presentatie gegeven in het Duits. Grammaticaal klopt het nog niet helemaal, maar we begrepen elkaar wel. Kwestie van doen dus, ervaring kun je niet leren.’

 
Interview taaltrainer

‘Ze zijn met sprongen vooruit gegaan’

Een succesvolle taaltraining vraagt om een goede wisselwerking tussen de cursisten en de taaltrainer. Namens STE Languages heeft Eva de Graaf de taalcoaching voor Vanderlande verzorgd. Hoe heeft zij dit traject ervaren?
Eva: ‘De cursisten begonnen allemaal op niveau A1. Dat wil zeggen dat ze beginners waren in het Duits, met beperkte voorkennis. Om een goede presentatie te kunnen geven heb je normaal gesproken minstens niveau B1 nodig, wat betekent dat je een goede beheersing van eenvoudig Duits hebt. Voor technische details en complexe beschrijvingen heb je vaak zelfs B2 nodig. Kortom: er lag een aanzienlijke uitdaging.’

Voor dit maatwerktraject waren slechts zestien lesuren beschikbaar. Als je dan resultaat wilt boeken moet je een goede voorbereiding hebben. Hoe ziet zo’n voorbereiding eruit?
‘Het waren intensieve voorbereidingen. Een standaardaanpak was geen optie. We konden geen lesboek gebruiken, want de cursisten wilden ieder met hun eigen PowerPoint-presentatie aan de slag. Van hieruit moest ik de cursus zinvol opbouwen en voor iedere dag een planning inclusieve huiswerkopdrachten uitwerken. De inhoud van de presentaties was voor een leek echter niet zomaar te begrijpen. De cursisten moesten dus eerst uitleggen waar het over ging. De focus lag dus volledig op wat ze écht nodig hebben in de praktijk.’

Kun je daar een voorbeeld van geven?
‘De cursisten zijn zelf trainers, net als ik. Het is een hele verantwoordelijkheid om vanuit niveau A1 voor een groep te gaan staan en in een vreemde taal een presentatie te geven. Ik wilde ze helpen om dat met zelfvertrouwen aan te durven. Daarom heb ik onder meer aandacht besteed aan de wijze waarop je in het Duits het beste aanwijzingen kunt geven. Hoe doe je dat? Hoe stel je jezelf voor en hoe leg je een slide uit? Hoe gebruik je de gebiedende wijs in combinatie met verschillende werkwoorden? En hoe vervoeg je die?’

Het is maatwerk, maar wel met drie individuen. Hoe zorg je ervoor dat iedereen de juiste coaching krijgt?
'Ik corrigeer schrijfopdrachten en in de les zie ik de verschillen, daar houd ik rekening mee. Zo heb ik bij deze groep schrijfopdrachten gegeven waarmee iedereen aan zijn eigen presentatie kon werken. Dat was een heel belangrijk onderdeel van de training, waarbij zij ook de geleerde grammatica moesten toepassen.’

Hoe kijk jij terug op dit korte maar intensieve traject?
‘Het is heel plezierig om met mensen samen te werken die zo gemotiveerd zijn. Ze hebben steeds netjes hun huiswerk gemaakt en gingen er echt voor. Omdat we slechts zestien lesuren hadden, heb ik ze wel enigszins gepusht. Het liefst zou ik nog eens zestien uur met ze werken zodat we de presentatie extra kunnen oefenen. Toch is het verschil tussen intake en eindpresentatie nu al enorm groot. Ze zijn met sprongen vooruit gegaan en ik ben heel benieuwd hoe het ze straks vergaat. Wie weet kunnen we daar ooit nog een terugkomdag voor organiseren.’