Hij speelde professioneel basketbal tot hij door een motorongeluk in een rolstoel belandde. Hij paste zich aan en stapte over naar het boogschieten. Ook in die discipline was hij succesvol, want hij maakte deel uit van het Iraanse nationale team handboogschieten dat in 2019 vierde werd bij de wereldkampioenschappen in Den Bosch. Het werd een keerpunt in zijn leven, want hij besloot in Nederland te blijven en hier een leven op te bouwen. Tijd voor een goed gesprek met Pouriya Jalalipour (32).

De meeste cursisten van STE zijn bewust naar Nederland gekomen om hier een leven op te bouwen. Bij jou is dat anders gegaan. Kun je vertellen waarom? 
‘Van topsporters wordt in Iran verwacht dat ze politiek actief zijn. Dat heb ik altijd proberen te vermijden, maar op een gegeven moment werd de situatie onhoudbaar. Tijdens het WK in Den Bosch kwam ik in conflict met mijn coach over de vrouw van mijn broer, die zonder hoofddoek op de tribune zat. Vervolgens kreeg ik signalen dat het voor mij onveilig was om naar Iran terug te keren. Toen besloot ik hier te blijven.’

Wat was je eerste indruk van Nederland?
‘De mensen zijn erg vriendelijk. Ik zit in een rolstoel en ben alleen, maar iedereen wil me helpen.’

Hoe ben je in contact gekomen met STE Languages?
‘Een vriend van mij volgde hier drie jaar geleden een taaltraining. Dat beviel goed en dus verwees hij me naar STE. Het is bovendien dicht bij huis en dat maakte de keuze nog makkelijker.’

Je bent nu een maand bezig met de taaltraining Nederlands. Hoe gaat het?
‘Het is een moeilijke taal, maar leuk om te leren. Ik ga graag uitdagingen aan en dat is dit zeker. Nederlands leren vraagt om geduld, maar dat heb ik wel geleerd door mijn ongeluk. Een dwarslaesie accepteren heeft tijd nodig, dat gaat niet vanzelf. Een vreemde taal leren heeft ook tijd nodig.’

Je volgt een groepstraining. Hoe gaat dat?
‘Prima! De docenten zijn vriendelijk en geduldig. Ze nemen de tijd om alles goed uit te leggen. Trainen in een groep is prettig, want ik ben een sociaal persoon en vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Zo heb ik een klasgenoot uit Kameroen die me veel geleerd heeft over zijn land, keuken en cultuur. Dat vind ik interessant.’

Dat zal voor veel cursisten herkenbaar zijn, want STE is bij uitstek een plek waar verschillende culturen elkaar ontmoeten en van elkaar leren. Wat ga jij delen met je klasgenoten?
‘Binnenkort houd ik een presentatie over mijn leven en over mijn land. Iran is prachtig en heeft een eeuwenoude cultuur. Daar vertel ik graag meer over. Wist je bijvoorbeeld dat koning Cyrus het initiatief nam tot de Cyrus Cilinder, later bekend geworden als de Eerste Verklaring van de Rechten van de Mens? Dat was 2500 jaar geleden!’

Waarom is het voor jou belangrijk om Nederlands te leren? 
‘Ik kan me wel verstaanbaar maken in het Engels, maar het is niet de lokale taal. Het werkt gewoon niet zo goed. Afgelopen week was bijvoorbeeld mijn douchestoel kapot. Ik probeerde bij de woningstichting in het Engels een monteur te regelen, maar dat lukte niet. Vervolgens belde mijn coach in het Nederlands en toen stond er binnen een dag een monteur op de stoep. Alles gaat gewoon makkelijker als je de lokale taal spreekt.’

Ben je ook buiten de training bezig met Nederlands?
‘Jazeker. Ik probeer overal Nederlands te praten. Mijn coach stimuleert dat ook. Hoe meer je oefent, hoe beter het gaat.’

Wat zijn je persoonlijke doelstellingen, zowel bij STE als daarbuiten?
‘Ik heb een bachelor software engineering behaald aan de Universiteit van Teheran. Ik hoop werk te vinden in de IT. En ook als boogschutter wil ik me blijven ontwikkelen. Ik hoop ooit Nederland te mogen vertegenwoordigen bij het handboogschieten. Net als bij het boogschieten zijn er in de IT veel Engelse termen, maar toch heb ik een voorkeur voor Nederlands. Ik wil het leren spreken als een native en dat zal me helpen om hier mijn leven op te bouwen.’

Wat is je favoriete Nederlandse woord? 
‘Lekker! Want ik hou van koken en lekker eten. In Iran zorgde mijn moeder voor me, maar hier moet ik alles zelf doen. Dus heb ik geleerd om te koken. Vaak Iraans, maar ook andere kookculturen zoals Italiaans.’

Wil je tot slot nog iets delen met je medecursisten?
‘Nederlands leren helpt om prettig te leven en goed te communiceren. Daar heb je geduld voor nodig, maar het is het allemaal waard. En dat geldt niet alleen voor taaltraining. Wees geduldig en dankbaar, want er kan zomaar iets gebeuren dat je leven compleet verandert.’